دیابت نوع 1 :
در دیابت نوع 1 که 10 الی 15 درصد کل موارد را تشکیل می دهد ، توالید انسولین از پانکراس به علت از بین رفتن سلول های سازنده انسولین ، متوقف می شود . به هیم دلیل افراد مبتلا به این نوع دیابت باید از بدو تشخیص ، انسولین مورد نیاز بدن را به صورت تزریقات روزانه تامین کنند . به همی دلیل به آن " دیابت وابسته به انسولین " نیز می گویند . دیابت نوع 1 اغلب در سنین زیر 30 سال به وجود می آید ، لذار به آن " دیابت جوانی " نیز می گویند .
دیابت نوع 2 :
دیابت نوع 2 بیشتر در بالغین بالای 30 سال و چاق دیده می شود که 85 الی 90 درصد کل موارد دیابت را شامل می گردد و انسولین تولید شده از پانکراس به در این افراد به خوبی عمل نمی کند . در واقع یا پانکراس به اندازه کافی انسولین ترشح نمی کند و یا این که انسولین ترشح شده ، به علت وجود مقاومت سلول ها به انسولین مخصوصا در افراد چاق ، فاقد کارایی لازم است . به این نوع دیابت ، " دیابت غیر وابسته به انسولین " یا " دیابت بزرگسالان " نیز می گویند .
دیابت حاملگی :
دیابت حاملگی به دیابتی گفته می شود که برای اولین بار در طول حاملگی تشخیص داده شود . این نوع دیابت معمولا گذرا می باشد و بعد از اتمام حاملگی بهبود می یابد . خانم های مبتلا به دیابت حاملگی بعدا در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند .
دیابت با علل متفرقه :
از علل متفرقۀ دیابت می توان به جراحی ، داروها ( مثل کورتیکو استروئیدها ) ، سوء تغزیه و عفونت اشاره کرد .
5 اصل کنترل دیابت عبارتند از : آموزش ، کنترل روزانه ، تغذیۀ صحیح ، فعالیت جسمانی و مصرف منظم داروها ( قرص یا تزریق انسولین )